87 Woosje Wasser Kunstenaarsboeken
Quelques mots seulement. Mon cher..... 1994
(Slechts een paar woorden. Mijn beste....)
Vijf stalenboekjes van ieder zes bladen 12 x 15 cm
in enveloppe van ons oude pluche tafelkleed. Cassette 23 x 23 cm.
Textiel, papier, mixed media, garen.
Fragmenten brieven en enveloppen uit de vijftiger jaren - gevonden in ons huis in Frankrijk - gecombineerd met zijde op staaltjes verstevigde gordijnstof.
Vijf deeltjes van ieder zes bladen.
Hoewel de tekst formeel blijft, illustreert ze perfect de hechte familiebanden en de strikte omgangsvormen in een besloten landelijke samenleving waar ieder dorp of gehucht ten hoogste één publieke telefoon bezat. Om een afspraak te maken schreef je dus een brief. Uitnodigingen voor festiviteiten werden per post verstuurd en zo bleef je ook op de hoogte van het wel en wee van familieleden die elders woonden.
Monsieur, Madame, quelques mots seulement pour vous inviter..... voor het jaarlijkse dorpsfeest, de 14 juillet of zomaar een zondag om samen te eten.
Dan werden alle nieuwtjes uitgewisseld: Maman heeft geen koorts meer, Suzanne is nu met Dedé, alles gaat z'n gangetje. Tout le monde est content.
Soms was er een meer zakelijke bezoeker, helemaal uit Reims gekomen, maar die kon dan ook echt niet langer blijven dan het déjeuner 's middags. Wat wil je met zo'n treinreis
terug voor de boeg. Dus tot donderdag. Met alle respect aan de hele familie.
Maar meestal werd er toch flink omhelsd ....
je vous embrasse bien fort, ma chère tante, ma chère Yvonne, Marie, Hélène....
en nu stop ik, want ik wil mijn woorden vanavond nog weg sturen, zodat jullie ze morgen in bezit hebben.
Monsieur, Madame, quelques mots seulement pour vous inviter..... voor het jaarlijkse dorpsfeest, de 14 juillet of zomaar een zondag om samen te eten.
Dan werden alle nieuwtjes uitgewisseld: Maman heeft geen koorts meer, Suzanne is nu met Dedé, alles gaat z'n gangetje. Tout le monde est content.
Soms was er een meer zakelijke bezoeker, helemaal uit Reims gekomen, maar die kon dan ook echt niet langer blijven dan het déjeuner 's middags. Wat wil je met zo'n treinreis
terug voor de boeg. Dus tot donderdag. Met alle respect aan de hele familie.
Maar meestal werd er toch flink omhelsd ....
je vous embrasse bien fort, ma chère tante, ma chère Yvonne, Marie, Hélène....
en nu stop ik, want ik wil mijn woorden vanavond nog weg sturen, zodat jullie ze morgen in bezit hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten