6 Woosje Wasser Kunstenaarsboeken
ZELFPORTRET 1987
Deze boekrol maakte ik in 1987 voor de groepsexpositie
van de Gemeenschap Beeldende Kunstenaars
in de Commanderie van Sint Jan, het toenmalig Nijmeegs Museum.
Dit keer was het thema Zelfportret.
Een boek hoeft niet altijd uit losse of gebonden bladen te bestaan.
Het kan ook de vorm hebben van een lange strook, papier, perkament of linnen,
die je naar believen uit- of inrolt.
Ik koos voor een strook dikke katoenen tijk van 18 x 165 cm.
Als motto nam ik een citaat uit de
Correspondance tussen Gustave Flaubert en George Sand
uitgegeven door Flammarion, Paris 1981
Leurs portraits ne se ressemblent pas
et ne leur ressemblent pas longtemps
Hun portretten lijken niet op elkaar
en ze blijven ook niet lang op henzelf gelijken.
Wat blijft meer gelijken dan een portret?
Huizen, dacht ik.
Bijvoorbeeld mijn huis in de Cher en dat in Ooij.
Een boerderijtje ergens in de Berry als zelfportret.
George Sand verbleef een deel van het jaar in haar manoir in Nohant,
waar niet alleen haar geliefde Chopin,
maar ook vrienden als Flaubert te gast waren.
Meestal moesten echter brieven de afstand overbruggen tussen haar landhuis
en Croisset in Normandië waar Flaubert woonde.
Een innige correspondentie verbond hen meer dan incidenteel samenzijn.
Voor mij ligt er 750 km tussen Chemin des Jardins in Villepean
en de Tiengeboden in Ooij.
(Het mooiste van textiel is dat je behalve de voorzijde
altijd de verrassing van de achterkant hebt)
De Tiengeboden als tweede helft van mijn zelfportret.
Hartjes en sterren verzoeten het af-zijn.
In de nachten van MCMLXXXVII (1987) vielen de sterren tot in de tuin.
Net als een herinnering is ook een boekenrol eenvoudig te bewaren,
gewoon in de gestreepte katoen van een oud kussen.
Helaas kan ik de catalogus van de expositie Zelfportret van de GBK uit 1987
niet meer terugvinden. Wel die van 1968 in De Waag met IK als onderwerp.
Eigenlijk ongeveer hetzelfde thema, misschien zelfs des te aardiger,
want op de eerste pagina vind ik schrijver/dichter Pé Hawinkels terug
-redactie-secretaris van het Nijmeegs Universiteitsblad NUB-
en op de tweede mijn inspirator en`kunstmoeder`
de schilderes Helena de Baat
Achterin sta ik zelf met een wat badinerende autobiografie
heel eervol naast onze serieuze leermeester Toon Vijftigschild
Dit portret van fotograaf Jan van Teefelen
bewijst dat mijn motto juist gekozen is.
bewijst dat mijn motto juist gekozen is.
Gelukkig zijn de huizen beter tegen de tijd bestand gebleken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten